Dijous,28 març, 2024
IniciA PORTADAY tú. ¿Lees literatura femenina o masculina?

Y tú. ¿Lees literatura femenina o masculina?

CRISTINA REDONDO/OPINIÓ/TRIBUNA.
Y tú. ¿Lees literatura femenina o masculina?

[dropcap]E[/dropcap]

scribir es un acto de confesión con uno mismo, pero también con los lectores. Cuando los escritores escribimos confiamos ciegamente nuestras emociones, nuestros sentimientos, nuestros pensamientos y nuestros puntos de vista con todos nuestros lectores. Dicen que hay una diferencia entre la forma de redactar del escritor hombre y de la escritora mujer. Incluso algunos osados, bajo mi punto de vista, lo han llegado a llamar literatura masculina y literatura femenina. Yo creo que esa diferencia es una discriminación muy injusta que no debería existir en literatura.

Creo que lo que hace diferente un tipo de redacción a otra, es la persona que lo escribe, y no si es hombre o mujer. Hay lectores que deciden entre leer a un escritor o a una escritora, yo no soy partidaria de esas diferencias. A mí me gusta seleccionar los libros que leo generalmente por tres motivos, que no siempre son los mismos.

Normalmente selecciono por el tema: personalmente me gusta leer thriller, novela negra o sobre asuntos criminológicos, libros de psicología y psiquiatría, enfocados a patologías relacionadas con los asesinos en serie, psicopatías y demás. También leo libros de investigación social, relacionadas con el crimen organizado, e incluso me he descubierto leyendo libros de filosofía en algunos momentos, a veces sin darme cuenta, también relacionados con algunos momentos históricos o periodos de guerra, como los relacionados con los campos de concentración nazi. Algunos dirían que son temas duros de leer, pero por supuesto, de vez en cuando, en momentos de calma, cae en mis manos un buen libro de poesía a la que no me puedo resistir o, también, esas novelas que cuentan historias bonitas sin más, tan necesarias a veces.

También selecciono el autor, pero no miro si es hombre o mujer, miro su trayectoria como escritor. Qué cosas ha escrito con anterioridad, su perfil literario, y entonces valoro si debo darle la oportunidad para ser leído. Por supuesto, doy oportunidades a escritores noveles, y me gusta leerlos también. Hay escritores noveles con una belleza contundente en sus textos, que merece la pena descubrir, y si, sin importar si son hombres o mujeres.

En ocasiones, cuando descubro un autor que me atrae como escribe, leo durante meses su obra, me está pasando ahora con el periodista italiano Roberto Saviano, me pasó con el autor valenciano Maxim Huerta, con el poeta catalán Martí i Pol, con Stephen King, con Neruda, con Palahniuk, Nevill, Chandler y así con varios autores… y si puedo, si mis conocimientos de idiomas me lo permiten, leo en el idioma original en el que fue escrito, no sólo por aumentar mi vocabulario en ese idioma, sino por apreciar mejor y más directamente las palabras del autor, sin intermediarios.

A veces incluso,  el libro me selecciona a mí, pero me selecciona a mi porque me seduce la presentación del libro como tal: su edición cuidada, su portada impactante, la editorial que sé que cuida al autor…o simplemente la antigüedad de la edición del libro.

Desde pequeña he leído libros, y, quizás porque en casa nunca me enseñaron a distinguir entre libros escritos por hombre o por mujer, sino que siempre me motivaron a leer por el puro placer de leer, y eso es lo que hago aún hoy y recomiendo hacer siempre a todo el mundo. Creo que es una pérdida de tiempo seguir leyendo un libro que no nos apetece o no nos gusta. La lectura debe ser siempre por gusto y porque apetece, sino, mejor no leer.

Sin embargo, es singular como aun cuando me preguntan por un libro escrito por una mujer, siempre me acuerdo de un libro que leí de adolescente, escrito por la autora francesa Marguerite Duras “Hiroshima mon amour” o de un libro que leí hace un par de veranos, escrito también por una mujer, el libro “Shangai Baby” de la escritora china Zhou Weihui. Siempre hago referencia a ellos y os recomiendo leer, sin duda alguna, pero no porque sean escritoras, sino porque son libros que merece la pena leer. Auténtica literatura.

Sinceramente, escribir en masculino o en femenino, creo que es una tontería que defienden algunos, de verdad. Quién ama leer, quién ama la literatura de verdad, tanto le da que sea hombre o mujer quién escriba, lo que se valora realmente es el texto y su belleza, lo que nos aporta y los momentos que nos regala el texto.

Y es que la literatura como el amor no debería analizarse si es de hombres o mujeres, sino simplemente valorarlo por lo que es literatura, amor.

I tu. Llegeixes literatura femenina o masculina?

[dropcap]E[/dropcap]

scriure és un acte de confessió amb un mateix, però també amb els lectors. Quan els escriptors escrivim confiem cegament les nostres emocions, els nostres sentiments, els nostres pensaments i els nostres punts de vista amb tots els nostres lectors. Diuen que hi ha una diferència entre la forma de redactar de l’escriptor home i de l’escriptora dona. Fins i tot alguns agosarats, des del meu punt de vista, l’han arribat a anomenar literatura masculina i literatura femenina. Jo crec que aquesta diferència és una discriminació molt injusta que no hauria d’existir en literatura.

Crec que el que fa diferent un tipus de redacció a una altra, és la persona que l’escriu, i no si és home o dona. Hi ha lectors que decideixen entre llegir a un escriptor o una escriptora, jo no sóc partidària d’aquestes diferències. A mi m’agrada seleccionar els llibres que llegeixo generalment per tres motius, que no sempre són els mateixos.

Normalment selecciono pel tema: personalment m’agrada llegir thriller, novel·la negra o sobre assumptes criminològics, llibres de psicologia i psiquiatria, enfocats a patologies relacionades amb els assassins en sèrie, psicopaties i altres. També llegeixo llibres d’investigació social, relacionats amb el crim organitzat, i fins i tot m’he descobert llegint llibres de filosofia en alguns moments, de vegades, sense adonar-me’n, també relacionats amb alguns moments històrics o períodes de guerra, com els relacionats amb els camps de concentració nazi. Alguns dirien que són temes durs de llegir, però és clar, de tant en tant, en moments de calma, cau a les meves mans un bon llibre de poesia al qual no em puc resistir o, també, aquelles novel·les que expliquen històries maques sense més, a voltes tan necessàries.

També selecciono l’autor, però no miro si és home o dona, miro la seva trajectòria com a escriptor. Quines coses ha escrit amb anterioritat, el seu perfil literari i llavors, valoro si he de donar-li l’oportunitat per a ser llegit. Per descomptat, dono oportunitats a escriptors novells, i m’agrada llegir-los també. Hi ha escriptors novells amb una bellesa contundent en els seus textos, que val la pena descobrir, i sí, independentment de si són homes o dones.

De vegades, quan descobreixo un autor que m’atrau com escriu, llegeixo durant mesos la seva obra, m’està passant ara amb el periodista italià Roberto Saviano, em va passar amb l’autor valencià Màxim Huerta, amb el poeta català Martí i Pol, amb Stephen King, amb Neruda, amb Palahniuk, Nevill, Chandler i així amb diversos autors … I si puc, si els meus coneixements d’idiomes m’ho permeten, llegeixo en l’idioma original en què va ser escrit, no només per augmentar el meu vocabulari en aquest idioma, sinó per apreciar millor i més directament les paraules de l’autor, sense intermediaris.

A vegades fins i tot, el llibre em selecciona mi, però em selecciona perquè em sedueix la presentació del llibre com a tal: la seva edició acurada, la seva portada impactant, l’editorial que sé que té cura amb l’autor … O simplement l’antiguitat de l’edició del llibre.

Des de petita he llegit llibres, i, potser perquè a casa mai em van ensenyar a distingir entre llibres escrits per home o per dona, sinó que sempre em van motivar a llegir pel pur plaer de llegir, i això és el que faig encara avui i recomano fer sempre a tothom. Crec que és una pèrdua de temps seguir llegint un llibre que no ens ve de gust o no ens agrada. La lectura ha de ser sempre per gust i perquè ve de gust, si no, millor no llegir.

No obstant això, és singular com encara quan em pregunten per un llibre escrit per una dona, sempre em recordo d’un llibre que vaig llegir d’adolescent, escrit per l’autora francesa Marguerite Dures “Hiroshima mon amour” o d’un llibre que vaig llegir fa un parell d’estius, escrit també per una dona, el llibre “Shangai Baby” de l’escriptora xinesa Zhou Weihui. Sempre faig referència a ells i us recomano llegir, sens dubte, però no perquè siguin escriptores, sinó perquè són llibres que val la pena llegir. Autèntica literatura.

Sincerament, escriure en masculí o en femení, crec que és una ximpleria que defensen alguns, de veritat. Qui estima llegir, qui estima la literatura de veritat, tant li fa que sigui home o dona qui escrigui, el que es valora realment és el text i la seva bellesa, el que ens aporta i els moments que ens regala el text.

I és que la literatura com l’amor no s’hauria d’analitzar si és d’homes o dones, sinó simplement valorar pel que és literatura, amor.

And you… do you read female or male literature?

[dropcap]W[/dropcap]

riting is an act of confession with oneself, but also to the readers. When writers write, we blindly trust our emotions, our feelings, our thoughts and our points of view with all our readers. They say there is a difference between the way in which the writer’s work is written by men and women writers. Even some daring ones, in my view, have come to call it male and female literature. I believe that this difference is a very unfair discrimination that should not exist in the literature.

I think what makes one type of writing different from another is the person who writes it, and not whether it is male or female. There are readers who choose between reading to a writer, I am not in favor of these differences. I like to select the books I read for three reasons, which are not always the same.

Normally I select by subject: personally, I like to read a thriller, crime novel or on criminological subjects, psychology and psychiatry books, focused on pathologies related to serial killers, psychopathies and so on. I also read social research books related to organized crime, and I have even found myself reading philosophy books at times, sometimes without noticing it, also related to some historical moments or periods of war, such as those related to Nazi concentration camps. Some would say that they are hard subjects to read, but of course, from time to time, in moments of calm, falls into my hands a good book of poetry that I cannot resist or, also, those novels that tell beautiful stories without more, so necessary sometimes.

I also select the author, but I don’t look at whether he is a man or a woman, I look at his career as a writer. What things you’ve written before, your literary profile, and then I value whether I should give you the opportunity to be read. Of course, I give opportunities to new writers, and I like to read them too. There are novice writers with a resounding beauty in their texts, which is worth discovering, and yes, regardless of whether they are men or women.

Sometimes, when I discover an author who attracts me as he writes, I read his work for months, it is happening to me now with the Italian journalist Roberto Saviano, it happened with the Valencian author Maxim Huerta, with the Catalan poet Martí I Pol, with Stephen King, with Neruda, with Palahniuk, Nevill, Chandler and so on with several authors… and if I can, if my knowledge of languages makes me feel it.

Sometimes the book even selects me, but it selects me because I am seduced by the presentation of the book as such: its careful edition, its impressive cover, the editorial that I know that cares for the author… or simply the antiquity of the book edition.

Since I was little I have read books, and, perhaps because at home they never taught me to distinguish between books written by men or women, but they always motivated me to read for the sheer pleasure of reading, and that is what I still do today and I recommend always doing to everyone. I think it’s a waste of time to keep reading a book we don’t feel like or like. Reading should always be for pleasure and because it is desirable but better not to read.

However, it’s singular how even when I’m asked about a book written by a woman, I always remember a book I read as a teenager, written by the French author Marguerite Duras “Hiroshima mon amour” or a book I read a couple of summers ago, also written by a woman, the book “Shanghai Baby” by the Chinese writer Zhou Weihui. I always refer to them and I recommend you to read, without a doubt, but not because they are writers, but because they are books worth reading. Authentic literature.

Honestly, writing in masculine or feminine, I think it’s a foolishness that some people really defend. Who loves to read, who loves real literature, so much so that it is a man or a woman who writes, what is really valued is the text and its beauty, what it brings us and the moments that the text gives us.

Literature as love should not be analyzed if it belongs to men or women, but simply value it for what is literature, love.

E voi…. leggete la letteratura femminile o maschile?

[dropcap]S[/dropcap]

crivere è un atto di confessione con se stessi, ma anche con i lettori. Quando scriviamo, abbiamo fiducia ciecamente nelle nostre emozioni, nei nostri sentimenti, nei nostri pensieri e nei nostri punti di vista con tutti i nostri lettori. Si dice che ci sia una differenza tra il modo in cui l’ opera dello scrittore è scritta da scrittori e scrittrici. Anche alcuni audaci, a mio parere, sono venuti a chiamarla letteratura maschile e femminile. Ritengo che questa differenza sia una discriminazione molto ingiusta che non dovrebbe esistere nella letteratura.

Penso che ciò che rende un tipo di scrittura diverso da un altro sia la persona che lo scrive, e non sia maschio o femmina. Ci sono lettori che scelgono tra la lettura di uno scrittore, non sono favorevole a queste differenze. Mi piace selezionare i libri che ho letto per tre motivi, che non sono sempre gli stessi.

Normalmente scelgo per argomento: personalmente mi piace leggere thriller, romanzo criminologico o su argomenti criminologici, psicologia e psichiatria, focalizzandomi su patologie legate a serial killer, psicopatie e così via. Ho letto anche libri di ricerca sociale legati alla criminalità organizzata, e mi sono persino ritrovato a volte a leggere libri di filosofia, a volte senza saperlo, anche in relazione ad alcuni momenti storici o periodi di guerra, come quelli legati ai campi di concentramento nazisti. Qualcuno direbbe che sono soggetti difficili da leggere, ma naturalmente, di tanto in tanto, nei momenti di calma, mi cade in mano un buon libro di poesia che non riesco a resistere o, anche, quei romanzi che raccontano belle storie senza altro, tanto necessario a volte.

Seleziono anche l’ autore, ma non guardo se è un uomo o una donna, guardo alla sua carriera come scrittore. Quali cose avete scritto prima, il vostro profilo letterario, e poi apprezzo se dovrei darvi l’ opportunità di essere letto. Certo, do opportunità a nuovi scrittori e mi piace leggerli. Ci sono scrittori alle prime armi con una bellezza clamorosa nei loro testi, che vale la pena di scoprire, e sì, indipendentemente dal fatto che siano uomini o donne.

A volte, quando scopro un autore che mi attira mentre scrive, leggo il suo lavoro per mesi, mi capita ora con il giornalista italiano Roberto Saviano, è successo con l’ autore valenciano Maxim Huerta, con il poeta catalano Martí i Pol, con Stephen King, con Neruda, con Palahniuk, Nevill, Chandler e così via, con diversi autori… e se posso.

A volte il libro mi seleziona anche me, ma mi seleziona perché sono sedotto dalla presentazione del libro in quanto tale: la sua edizione attenta, la sua copertina impressionante, l’ editoriale che conosco che si prende cura dell’ autore… o semplicemente l’ antichità dell’ edizione del libro.

Da quando ero piccolo ho letto libri, e, forse perché a casa non mi hanno mai insegnato a distinguere tra libri scritti da uomini o donne, ma mi hanno sempre motivato a leggere per il puro piacere della lettura, ed è quello che faccio ancora oggi e consiglio di fare sempre a tutti. Penso che sia una perdita di tempo per continuare a leggere un libro che non ci piace o non ci piace. Leggere dovrebbe essere sempre per piacere e perché si vuole, ma meglio non leggere.

Tuttavia, è singolare come anche quando mi viene chiesto un libro scritto da una donna, ricordo sempre un libro che ho letto da adolescente, scritto dall’ autrice francese Marguerite Duras “Hiroshima mon amour” o un libro che ho letto un paio di estati fa, scritto anche da una donna, il libro “Shanghai Baby” dello scrittore cinese Zhou Weihui. Mi riferisco sempre a loro e vi consiglio di leggere, senza dubbio, ma non perché siano scrittori, ma perché sono libri che vale la pena leggere. Letteratura autentica.

Onestamente, scrivendo in maschile o femminile, penso che sia una stoltezza che alcuni difendono davvero. Chi ama leggere, chi ama la letteratura vera, tanto che è un uomo o una donna a scrivere, ciò che veramente vale è il testo e la sua bellezza, ciò che ci porta e i momenti che il testo ci dà.

La letteratura come amore non dovrebbe essere analizzata se appartiene agli uomini o alle donne, ma semplicemente apprezzarla per quello che è letteratura, amore.

CRISTINA REDONDO

- PUBLICITAT -
anun2
anun22
previous arrow
next arrow

FER UN COMENTARI

Introduïu el vostre comentari.
Introduïu el vostre nom aquí

- PUBLICITAT -spot_img
- PUBLICITAT -spot_img
- PUBLICITAT -spot_img
ARTICLES RELACIONATS

El més llegit

Uso de cookies

Este sitio web utiliza cookies para que usted tenga la mejor experiencia de usuario. Si continúa navegando está dando su consentimiento para la aceptación de las mencionadas cookies y la aceptación de nuestra política de cookies, pinche el enlace para mayor información.Más Info

ACEPTAR
Aviso de cookies